Γράφει η Μάρθα Ασημακοπούλου

Τότε που η γειτονιά μου αυτές τις μέρες, μύριζε λουλάκι και ασβέστη !
Αποβραδίς του Λαζάρου, κοπέλες –οι Λαζαρίνες –στόλιζαν καλαθάκια με λουλούδια και κορδέλες και βάζανε μέσα βάγια. Ανήμερα, μετά τη λειτουργία, πήγαιναν στα σπίτια να πουν τα κάλαντα .
Όπου υπήρχε νιόπαντρη γυναίκα, της προσφέρανε βάγια, για το καλό του γάμου της !

Πίστευαν πώς τα αειθαλή φύλλα του φυτού βοηθάνε στη γονιμότητα !

Ο Κώστας, διατηρούσε κατάστημα στο κέντρο της Ναυπάκτου. Καλός άνθρωπος, άριστος οικογενειάρχης αλλά και μέγα πειραχτήριο! Σκάρωνε πλάκες στο ΠΙ και ΦΙ για να γελάσουν όλοι, χωρίς να θιγεί κανένας.
Στημένος σήμερα στην πόρτα του μαγαζιού του, άκουσε τα κάλαντα και μετά παρότρυνε τα κορίτσια να πάνε στη διπλανή πόρτα να τα πούνε.
—Εδώ, στο καφετί πορτόνι. Είναι νιόπαντρη, θα σας δώσει γερό κέρασμα!
Και κρύφτηκε…

Η γειτόνισσά του, μπορεί να μην είχε παιδιά αλλά ήταν πάνω από δύο δεκαετίες παντρεμένη!
Τα κορίτσια χτύπησαν το μεταλλικό χεράκι της πόρτας , το ρόπτρο. Βγήκε η κυρία , άκουσε τα κάλαντα, πήρε τα βάγια , κέρασε …
Κατάλαβε αμέσως ποιός έστησε τη σκηνή! Κατέβηκε το σκαλάκι, στάθηκε στο πεζοδρόμιο περιμένοντας << να σκάσει μύτη >> ο ένοχος, να τον <<στολίσει >> με τα δέοντα, να γελάσουν και μαζί με το καλημέρα να ευχηθούν το << καλή αυριανή >>!

Άλλη κομπανία κοριτσιών ο Κώστας, την κατηύθυνε στο σπίτι της Κυρά -Χρυσούλας!
Ηλικιωμένη και χήρα από χρόνια, δεν είχε παιδιά. Κανέναν δεν είχε …
Η ίδια σκηνή με το ίδιο αποτέλεσμα!
Ο Κώστας όμως, της χτυπούσε το παράθυρο κάθε μέρα, πρωί – βράδυ, να δει αν είναι καλά , αν θέλει κάτι …
Και με το <<καληνύχτα , καλό ξημέρωμα >>…
—Δεσποινίς Χρυσούλααααα! Μην κοιμηθείς νωρίς απόψε. Ν’αφήσεις μισάνοιχτο το παράθυρό σου. Θα περάσω να σου κάνω καντάδα! Μια κανταδίτσα, γλυκόλαλη και αρμονική!
Και άλλα τέτοια ερωτικά της έλεγε για ν’ ακούσει το γέλιο της από μέσα …

Έτσι ήταν κάποτε η γειτονιά μου , με ωραίους ζωντανούς ανθρώπους !
Τώρα , σπίτια κλειστά και η καλημέρα απο βαριά έως ανύπαρκτη …
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα πατριώτες !