του Γ. Παπαδόπουλου

Ας ξεκινήσουμε με την παραδοχή πως η ανάπλαση στο χώρο του λιμανιού δεν είναι ότι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί (πολλές οι λάθος επιλογές, πολλές οι αστοχίες, πολλές και οι κακοτεχνίες).

Όμως, παρά τα προβλήματα και τις ελλείψεις, ίσως πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι προέκυψαν και κάποιες (παράπλευρες) συνέπειες με θετικό πρόσημο.

1/ Ο χώρος έπαψε να αποτελεί το must της νυχτερινής διασκέδασης με το αφόρητο (μουσικό) ντάπα ντούπα. Η νυχτερινή προσέλευση είναι (σαφώς) μικρότερη και η ημερήσια (εμφανώς) μεγαλύτερη.

Στην αλλαγή – μεταξύ άλλων – νομίζω ότι συνέβαλε και το γεγονός πως με την παρέμβαση ο χώρος απέκτησε εντονότερο χαρακτήρα πλατείας με αποτέλεσμα τη “μεταλλαγή” του σε ένα ιδανικό χωρικό σημείο συναναστροφής και συνάντησης. Αδιάψευστος μάρτυρας τα (πάρα πολλά) απογεύματα που η περιοχή σφύζει κυριολεκτικά από ζωή.

2/ Η πεζοδρόμηση στο σημείο που βρισκόταν η πιάτσα ταξί, από τη μια βοήθησε να “απαλλαγούμε” από τους κάγκουρες των non stop “γυροβολιών” κι από την άλλη ενσωματώθηκε αρμονικά στην πλατεία εμπλουτίζοντας σημειακά το χώρο.

Η διαφορά του“τώρα” με το “πριν” είναι τεράστια.

3/ Ο παράδρομος που οδηγεί στην πλάζ, από “πνιγηρό” σημείο πάρκινγκ και κυκλοφοριακής συμφόρησης έχει μεταμορφωθεί σε “σκηνικό” τοπόσημο που σήμερα ενδεχομένως να αποτελεί και την πλέον αναπάντεχη έκπληξη στην πορεία μιας κατά το μήκος διαδρομής στην πόλη.

4/ Άσχετα με το τι πιστεύουν ορισμένοι, το εσωτερικό της Ναυπάκτου αισθητικά είναι εντελώς αδιάφορο (τόσο αδιάφορο, όσο περίπου της Θήβας και της Ιτέας).

Η ανάπλαση “βοήθησε” στο να δημιουργηθεί μια διακριτή παρένθεση εντός του αστικού ιστού η οποία διαφοροποιεί το χώρο και αναδεικνύει καλύτερα το ιστορικό βάθος της καστροπολιτείας

5/ Γλιτώσαμε από τους “γρήγορους” καθώς το (άγριο) λιθόστρωτο ανάγκασε τους περισσότερους οδηγούς να χαμηλώσουν “στροφές”.