Απομεινάρια ανθρωπιάς
Με τ’ αλέτρια του ήλιου ας θερίσουμε τα μεστωμένα στάχυα τ’ ουρανού
κι ας φωνάξουμε τον άνεμο να τα λυχνίσει
και με τα χέρια της ψυχής μας να ζυμώσουμε ψωμί
ψωμί σε κείνα τα παιδιά που η μάνα γη τους στέρησε…

Κι όταν οι κόμποι των χεριών μας στάξουνε αίμα
τότε μέσα στο φούρνο της καρδιάς μας ας το ψήσουμε
και για προσάναμμα ας κάψουμε τις ενοχές μας.
Ψωμί αφράτο σαν τις ψυχές τους
ψωμί της αθωότητας αυτό που κάποιοι τους το στέρησαν!
Καλημέρα
Γεωργία Δούνη
