Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι δημοκρατία των κομμάτων – αυτό είναι γνωστό. Το ίδιο γνωστό βέβαια, είναι και το ότι τα τελευταία χρόνια τα κόμματα έχουν υποστεί τόσο μεγάλες αλλαγές ώστε σε μεγάλο βαθμό να έχουν μετασχηματιστεί σε κόμματα καρτέλ. (Ό,τι λίγο πολύ συμβαίνει και στα καθ’ ημάς, όπου, στις τοπικές εκλογές, οι παρατάξεις που παίρνουν μέρος επιδιώκουν να προσελκύσουν ψηφοφόρους όχι στη βάση κάποιων πολιτικών-ιδεολογικών ταυτίσεων, αλλά υποσχόμενοι ανακατανομή κρατικών πόρων).

Γράφει ο Nikos Limaniotis

Η παράταξη Γκίζα έχει χαρακτηριστικά παράταξης-καρτέλ…

Ή, ακόμα αν προσώρας δεν τα έχει, το πιθανότερο είναι να τα αποκτήσει.

Είναι τόσο εμφανής η απουσία σχεδίου, η προοπτική για τη δρομολόγηση έργων και η έλλειψη προγράμματος, που είναι σχεδόν σίγουρο ότι αργά η γρήγορα θα“εξαναγκαστεί” να χρησιμοποιήσει κρατικούς πόρους ως το μοναδικό τρόπο που θα μπορούσε να της εξασφαλίσει τη συλλογική της επιβίωση.

Άλλωστε, απ’ την εποχή της δημιουργίας της, ουδέποτε έφερε χαρακτηριστικά παράταξης. Περισσότερο σε μια ευκαιριακή πολιτική συναρμογή παρέπεμπε, παρά σε παράταξη με πολιτικό απόθεμα, στοιχειώδη οργάνωση και επεξεργασμένες απόψεις.

Η παράταξη Μπουλέ τώρα, δεν είναι το ίδιο. Είναι κάτι διαφορετικό.

Μπορεί κάποιος να διαφωνεί σε πολλά μαζί της (όπως εγώ), όμως, οφείλουμε να δεχτούμε ότι και δομή παράταξης έχει και οργάνωση έχει και απόψεις έχει τις οποίες κατά καιρούς έχει παρουσιάσει.

Είναι η μόνη, από τους συνεργαζόμενους της δημοτικής αρχής, που αυτή τη στιγμή μπορεί να “ψελλίσει” πολιτικά κάτι.

Θα ήταν καλό για τον τόπο να μη διαλυθεί.