Η Ναύπακτος ανήκει στην Άνοιξη!
Η γύμνια του χειμώνα υποκλίθηκε μπροστά στο χορό που στήσανε τα χρώματα της Άνοιξης,
τ’ ανέμου τα ο υ ρ λ ι α χ τ ά σώπασαν με μιας, τα μέθυσαν τ’ αρώματα που η φύση αναβλύζει.
Σπέρνει η γη χαμόγελα κι αγγίγματα γλυκά και μες στα σωθικά της οι σπόροι σφυροκοπούν με δύναμη, τρυπάνε τη μεμβράνη!
Τα σπλάχνα της χ α ϊ δ ε ύ ε ι η γη μας τρυφερά, μπαλώνει πάνω τους πολύχρωμα φουστάνια
κι έθαψε στα υπόγεια τα φύλλα τα νεκρά και φώναξε τον ήλιο τα σπλάχνα της να λούσει.
Πύρινα μάτια, σταθερή κορμοστασιά, χέρια γεμάτα από μπουμπούκια της αγάπης και πάνω απ’ τους ώμους της τραγουδάνε τα πουλιά!
Στο πέτο της καρδιάς της χιλιάδες πεταλούδες, στη λίμνη της ψυχής της ταξιδεύει η ζωή
και για κουπιά της έβαλε του ήλιου τις ακτίνες
κι έ π λ ε ξ ε σ ά λ ι τώρα την αυγή, την άϋλη σάρκα της να ντύσει
και στο δειλό γαλάζιο τώρα ουρανό την έκρηξη των χρωμάτων της χαρίζει!

Καλημέρα!
Γεωργία Δούνη
