LepantoportoΚαλημέρα από τη Χριστουγεννιάτικη Ναύπακτο!
Κι εσύ μικρό μπουμπούκι μου τριανταφυλλένιο, λυγμός της γης και δάκρυ τ' ουρανού
πόθος μεθυστικός που αναστήθηκες μέσα απ' τον τσαλακωμένο αγέρα
σπόρος που η βροχή σε κ έ ν τ α γ ε μες στο σούρωμα της ομίχλης!
Π ε ς μου...
Τούτον τον τάφο της αυλής που άνοιξε ο χειμώνας με τί να τον γεμίσω
με της μοναξιάς τα φέρετρα και τα νεκρά τα φύλλα
με τις γυμνές α σ τ ρ ο φ ε γ γ ι έ ς και τις γυμνές αλήθειες
με τα δεμάτια της ψυχής που λέρωσε ο χρόνος!
Πες μου τ ρ ι α ν τ α φ υ λ λ ά κ ι μου πώς να ησυχάσει ο φόβος
απείθαρχο μα ανυπεράσπιστο τις νεροποντές θα πίνεις
και μες στα δίχτυα τ' ουρανού λ α β ω μ α τ ι ά θα γίνεις
κι οι πεταλούδες θα θρηνούν μαζί σου κάθε δείλι!
Έλα τ ρ ι α ν τ α φ υ λ λ ά κ ι μου λάβωσε το χειμώνα
ν' αναστηθούν τα αδέρφια σου ο κρίνος κι η ανεμώνα!
Καλό μεσημέρι!