Ναύπακτος. Καφές με θέα το Γρίμποβο!
Σ π ό ρ ε μου πες μου…
εσύ τόσο μικρός πώς μπόρεσες την πέτρα και έκανες κομμάτια…
και τα κομμάτια της έγιναν λυγμοί κι άνοιξαν ρωγμή και χάιδεψαν λυτρωτικά της γης τα στήθη και το δέρμα
κι οι μαχαιριές της έγιναν σπασμοί κι ελευθέρωσαν της γης την τρυφερή αλήθεια!
Σ π ό ρ ε μου εσύ…
πάντα της γης η υπομονή, της άνοιξης ξημέρωμα και των ανθρώπων η ελπίδα…

Καλημέρα!
Γεωργία Δούνη
