Γράφει η Μάρθα Ασημακοπούλου

Αρχές δεκαετίας 1930
Παρασκευή της Λαμπρής, πανηγύριζε η Παναγία της Ζωοδόχου Πηγής στο Ξηροπήγαδο .
Την παραμονή η Σύψαινα στη Μαράγδω, άλλαξε, λούστηκε, σταυροκοπήθηκε και ζύμωσε λειτουργιές .

Δίπλωσε την καλύτερη στην άσπρη κολλαριστή πετσέτα που φύλαγε στην παραθύρα επί τούτου . Την έβαλε στην κεντημένη μαρούδα μαζί με το λάδι και το κρασί (νάμα). Επιστράτευσε τον εντεκάχρονο γιό της Γιώργο (τον πατέρα μου), να της γράψει σ’ ένα χαρτί τα ονόματα για να τα διαβάσει ο παπάς <<Υπέρ Υγείας >>. Έντυσε, αυτόν και τον λίγο μικρότερό του αδερφό Σπύρο με τα ναυτικά τους κοστουμάκια και τά ‘στειλε στην εκκλησία.
Στο δρόμο, μετά από σύντομη διαβούλευση τα παιδιά, αποφάσισαν από κοινού , να κάμουν μόνα τους την <<Ύψωση >> !

Κάθισαν κάτω από έναν ίσκιο και άνοιξαν την πετσέτα . Ρίξαν έναν ξεγυρισμένο σταυρό , για καλό και για κακό –καταπώς το συνήθιζαν πριν από κάθε τους γεύμα –και δεν άφησαν ψίχουλο ! Αυθωρεί και παραχρήμα !
Με το βάρεμα της καμπάνας , κατάλαβαν πως παρήλθε ο απαιτούμενος χρόνος και ήταν ώρα για την επιστροφή στο σπίτι τους , δίνοντας την υπόσχεση πως δε θα πουν τίποτα σε κανέναν .
Δεν άργησε να έρθει ο πρώτος τσακωμός και ο μικρός συναίτιος, που ξέχασε πάραυτα τα συμφωνηθέντα, να απειλεί …
–Θα του μαρτρήσου … Μάνα ου Γιώργους …
–Θα συ θάψου … , φοβέριζε ο μεγάλος .

Η μάνα, έπιασε τη στιχομυθία . Ανακρίνοντας τον μικρό , πληροφορήθηκε το συμβάν! Αρπάζει τον Γιώργο απ’ το αυτί και του ρίχνει ένα γερό μπερτάκι! Εκείνος πήγε και κρύφτηκε στην αποθήκη με το τριφύλλι , περιμένοντας την επιστροφή του πατέρα στο σπίτι. Γνώριζε καλά την αδυναμία που του είχε . Ήταν το πιο υπάκουο και πιο πρόθυμο από τα πέντε του αρσενικά .Και ο Γιώργος λάτρευε τον πατέρα του! Ως ενήλικο και γέρο αργότερα , δεν τον άκουσα ποτέ να πει << Ωχ μανούλα μου >>, καταπώς λέμε αυθόρμητα σε μια δύσκολη στιγμή , πάνω στον πόνο μας . << Πατέρα μ’ , πατεράκη μ’ >> έλεγε !

Ακούγοντας τα βήματά του στην αυλή , άρχισε να θρηνεί και να σκούζει γοερώς.Τον ξετρύπωσε ο πατέρας και ‘κείνος με παράπονο, του εξιστόρησε τα βάσανά του .
–Καλά έκαμεις Γιώργου μ’ . Γναίκα , μη μ’ ξανά μαλώεις του πιδί …
Άντε τώρα η Σύψαινα , όσο δυνατή και να ήταν — που ήταν Τζαβέλαινα — να βάλει σειρά στ’ αρκούδια της .

Τώρα , εκεί ψηλά στο κοιμητήριο της Παναγίας, αναπαύονται όλοι << Εν Ειρήνη >>, αγναντεύοντας τον κάμπο και το πατρικό τους !
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Ξηροπήγαδο — ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Πατριώτες !