Της ζωής το φιλί…
Οι νόμοι βουβοί, πνιγμένοι στα θέλω κι η ειρήνη γυμνή, κομματιασμένη στη γη καρτεράει να της δώσουν της ζωής το φιλί.
Του εγωισμού η τρέλα αδέσπωτη σφαίρα που λεηλατεί και σαρώνει αθώα κορμιά.
Πόσα λάθη και ανελέητα πάθη, που ξεπηδούν απ’ τα στήθη και πνίγουν πάντα αθώες ψυχές…
Κοίτα, ένας θαμπός ουρανός σκεπάζει του ήλιου το φως και στέλνει μια καταιγίδα και με δάκρυα θλίψης πνίγει της χαράς την ελπίδα.
Γέμισαν τώρα οι ουρανοί αγγελούδια, στου παράδεισου τον κήπο σπαρμένα λουλούδια, που τα ποτίζει με το δάκρυ της η γλυκιά Παναγιά.
